Ο ΠΟΘΟΣ

Ο σεξουαλικός πόθος είναι καλά γνωστός σε όλους μας. Ωστόσο, ο πόθος για ένα μηχάνημα, ένα κατασκεύασμα, είναι κάτι που πολύ συχνά αμφισβητείται έως και λοιδορείται. Υπάρχει κάποιο ένστικτο που μας κάνει να ποθούμε ερωτικά ένα άψυχο αντικείμενο; Η απλά πρόκειται για «μετρία ψυχολογική διαταραχή»; Όσοι βάζουν τέτοια ερωτήματα δεν έχουν διαβάσει Αριστοτέλη! Η άποψή του είναι ότι επιζητούμε την τελειότητα, όχι μόνο για τους εαυτούς μας, αλλά και για τα πάντα γύρω μας, και όσο πιο τέλειο θεωρούμε ένα αντικείμενο τόσο περισσότερο μας ελκύει και μάλιστα θέλουμε να το έχουμε στην κατοχή μας. Όλα αυτά τα έλεγε ο γίγαντας δυόμισι χιλιάδες χρόνια πριν από το iPhone 4. Φανταστείτε να ζούσε στις μέρες μας τι θα έλεγε! Δεν ξέρω για σας, αλλά για μένα, στην επαφή με το iPhone 4, ο συνειρμός με την τελειότητα του Αριστοτέλη ήταν ακαριαίος – ακόμη και από τις φωτογραφίες και τις περιγραφές. Είναι ωραίο, είναι σέξι, είναι παντοδύναμο, είναι ΤΕΛΕΙΟ – και άρα, ΤΟ ΘΕΛΩ. Ιδού ο κύκλος του πόθου. Ιδού το μυστικό του Steve Jobs, που μέσα σε μία δεκαετία έκανε την Apple την πρώτη σε αξία εταιρεία τεχνολογίας στον κόσμο, ξεπερνώντας και τη Microsoft. Ναι, το μυστικό που ξέρει καλά ο Steve είναι να προκαλεί τον πόθο μας. Στα παλιότερα χρόνια, τα ίδια έκανε, μόνο που δεν ήταν πρόσφορο το περιβάλλον. Τα πρώτα χρόνια των υπολογιστών ήταν γεμάτα από άγχος, το άγχος του να μάθουμε το τερατώδες μηχάνημα, να κάνουμε τα πρώτα μας μαγικά, όπως να γράψουμε ένα κείμενο ή να φτιάξουμε έναν πίνακα με υπολογισμούς. Εκείνη την εποχή, ένα πιο σέξι κουτί δεν είχε και πολλά να μας δώσει. Το ερωτικό αντίστοιχο είναι να σε έχει στο τραπέζι των βασανιστηρίων μια κουκλάρα – δεν σκέφτεται ότι την ποθείς, σκέφτεσαι πώς θα σταματήσεις να πονάς! Έπειτα, την εποχή εκείνη ο όγκος ήταν θέμα, ενώ τα γραφικά και οι τρόποι επικοινωνίας ήταν άγρια και κακομούτσουνα, ό,τι και να έκανες. Τώρα όμως; Πρώτα πρώτα, το άγχος της χρήσης είναι ανύπαρκτο. Προχθές ο γιος μου, 8,5 ετών, προσπαθούσε να με πείσει να του πάρω το πρώτο του iPod, λέγοντάς μου ότι ξέρει να το δουλεύει, γιατί είναι σαν το PSP και τον υπολογιστή του, και το μόνο που έχει να μάθει είναι να συνδέει το iPod με το PC. Δεν έχει σημασία αν έχει δίκιο, σημασία έχει ότι δεν φοβάται τα μηχανάκια, έχει γεννηθεί μαζί τους. Άρα, όχι άγχος και βασανιστήρια. Από την άλλη, τα γραφικά έχουν γίνει σουπερ-ντούπερ, με ανάλυσης οθόνη που ξεπερνά τη διακριτική ικανότητα του ματιού. Το αποτέλεσμα είναι απίστευτα ελκυστικά γραφικά, που γίνονται κάθε μέρα και πιο ελκυστικά με τους μοντέρνους σχεδιασμούς. Μαζί με το νέο τρόπο επικοινωνίας μαθαίνουμε να χαϊδεύουμε το μηχανάκι για να κάνουμε τη δουλειά μας! Βεβαίως, οι παλαιότεροι από μας τα συναισθήματα τα ξέρουμε καλά πολλές δεκαετίες πριν τα κάνει μόδα ο Steve Jobs. Από τις μυρωδάτες Koetsu μέχρι τα αέρινα ηλεκτροστατικά και από τα θηριώδη ενισχυτικά Mark Levinson μέχρι την τελειότητα εικόνας που λεγόταν Faroudja. Ναι, λοιπόν, είδα το iPhone 4 και το θέλω, όπως ήθελα την Koetsu, τα Quad ESL, τους Mark Levinson N.33 και τον Faroudja. Ίδια, όμως, όχι περισσότερο. Χαίρομαι όμως που σήμερα όλοι μας καταλαβαίνουν καλύτερα…