Ο ΚΑΛΟΣ, Ο ΚΑΚΟΣ ΚΙ Ο ΑΣΧΗΜΟΣ

Πολλές φορές με έχουν καλέσει φίλοι να τους συμβουλέψω για τις εγκαταστάσεις που θα κάνουν σε σπίτια που ξεκινούν να χτίσουν. Οι περισσότεροι έχουν βρει τον άνθρωπο ή την εταιρεία που θα τους κάνει την εγκατάσταση και επιζητούν έναν έλεγχο, μια ακόμη γνώμη ή μια επιβεβαίωση ότι τα κάνουν όλα καλά. Με τα χρόνια έχω καταλήξει ότι οι σύμβουλοι αυτών των εγκαταστάσεων κατατάσσονται σε τρεις κατηγορίες, στους καλούς, στους κακούς και στους άσχημους…
Πριν πιάσουμε την ταξινόμηση, όμως, ας δούμε ποια είναι η αποστολή των συμβούλων θεωρητικά. Πολύ απλά, λοιπόν, το ζητούμενο είναι να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν μια εγκατάσταση που θα ικανοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο τις ανάγκες του πελάτη τους, τωρινές και μελλοντικές, με την καλύτερη σχέση κόστους απόδοσης που επιτρέπει η σημερινή κατάσταση της τεχνολογίας και των αγορών. Όσο κι αν ο ορισμός φαίνεται απλός και προφανής, οι παρανοήσεις και οι παγίδες είναι πολλές και ύπουλες, όπως και οι καταχρηστικές ερμηνείες.
Το πρώτο βήμα, λοιπόν, είναι να ορίσουμε τις ανάγκες του πελάτη. Εδώ, ο κακός κι ο άσχημος θα κάνουν το προφανές – θα ρωτήσουν τον πελάτη τι σύστημα θέλει. Ο καλός θα ρωτήσει τον πελάτη μερικά πράγματα για τις προτιμήσεις του, την οικογενειακή του κατάσταση, τον τρόπο ζωής του, τις σκέψεις του για το μέλλον, θα μιλήσει και με άλλα μέλη της οικογένειας – το μόνο όμως που δεν θα ρωτήσει είναι να του πει ο πελάτης τι είδους εγκατάσταση θέλει. Κι αυτό όσο κι αν ο πελάτης νομίζει ότι ξέρει, είτε επειδή είναι χομπίστας είτε επειδή είναι μεγάλος και τρανός και υποτίθεται ότι οι επιθυμίες του είναι διαταγές. Κι αυτό γιατί ο πελάτης, πολύ απλά, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να ξέρει όλα αυτά που προσφέρονται σήμερα, ούτε μπορεί να ξέρει τις σχέσεις κόστους απόδοσης, ούτε βεβαίως τις γραμμές εξέλιξης των λύσεων στο μέλλον. Άρα, το να ρωτάμε έναν πελάτη ποια είναι η ιδανική λύση γι’ αυτόν είναι σαν να ρωτάμε έναν άνθρωπο με αχρωματοψία ποιο είναι το αγαπημένο του χρώμα.
Ο κακός το ξέρει αυτό. Αλλά γιατί να μπλέκει; Τι θέλει ο πελάτης; Αυτό θα του δώσω. Κι αν μου πει μα και μου μετά, θα του πω: «Κύριε, δεν έκανα αυτό που μου ζήτησες; Τι μου ζητάς τα ρέστα τώρα;» Ο άσχημος θα κάνει τα ίδια, θα πει τα ίδια, με μια διαφορά – θα καταλαβαίνει ότι αυτά που βάζει στον πελάτη δεν θα κάνουν τη δουλειά του, αλλά θα του τα βάλει με σκοπό να τον βάλει μετά στο «ράβε-ξήλωνε» για τον αρμέγει κανονικά για πολύ μεγαλύτερο διάστημα. Εδώ, μια προσωπική στατιστική: Οι περισσότερες μεγάλες οικιακές εγκαταστάσεις που έχουν γίνει με συμβούλους δεν τελειώνουν με την πρώτη προσπάθεια. Συνήθως, θέλουν μία με δύο μεγάλες αναθεωρήσεις (εννοούμε με γκρεμίσματα και ξανατρυπήματα τοίχων και πατωμάτων) για να ηρεμήσουν. Κι οι δύσμοιροι πελάτες κάποια στιγμή βαριούνται να κυνηγάνε τους συμβούλους και εγκαταλείπουν τον αγώνα, αποδεχόμενοι τον Α ή Β βαθμό ατελειών. Απ’ ό,τι θυμάμαι, σε ελάχιστες εγκαταστάσεις έχω πάει που να μη δείχνουν κάτι λέγοντας «α, ναι, είναι και αυτό που δεν δούλεψε ποτέ!».
Όχι ότι η δουλειά του «καλού» είναι πάντα εύκολη. Πολλές φορές πρέπει να είναι έτοιμος να συγκρουστεί με τις ιδεοληψίες του πελάτη του – και ίσως να χάσει και τη δουλειά. Πράγμα που οδηγεί πολλούς που ξεκινούν «καλοί», να καταλήγουν «κακοί» ή «άσχημοι». Σας μεταφέρω την εμπειρία ενός φίλου που με φώναξε να δω τα συστήματα που θα έβαζε στο καινούργιο παλατάκι που έχτιζε. Μου τα δείχνουν οι σύμβουλοι και βλέπω ένα σύστημα που είχε μέχρι και οπτικές ίνες στους τοίχους για δίκτυο data, ωστόσο δεν υπήρχε δίκτυο διανομής εικόνας. Ρωτώ πού είναι η εικόνα και μένω κάγκελο όταν ακούω ότι ο πελάτης θέλει μόνο ήχο και όχι εικόνα. Γυρίζω στο φίλο και μου το επιβεβαιώνει. «Μόνος σου θα μείνεις στο σπίτι;» τον ρωτάω. Βεβαίως όχι, και τα παιδιά και τα εγγόνια. «Άρα όλοι έχετε συμφωνήσει, και εσύ και τα εγγόνια σου, ότι δεν γουστάρετε εικόνα στη ζωή σας, κι όταν μεγαλώσουν τα παιδιά κι αυτά δεν θα θέλουν την εικόνα». Με κοιτάει. «Καλά λες, να βάλουμε και την εικόνα». Γυρνάω στους συμβούλους. Γιατί δεν του εξήγησαν; Μα, βεβαίως, γιατί αυτό ήθελε ο πελάτης. Μόνο που εδώ δεν ήταν ούτε κακοί ούτε άσχημοι. Απλά, είχαν ψαρώσει και δεν τολμούσαν να του μιλήσουν…
Μετά ταύτα, αγαπητοί αναγνώστες, φροντίστε να επιλέξετε τους καλούς – αλλά περισσότερο απ’ όλα μην τους λέτε εσείς τι θέλετε, περιγράψτε τους τη ζωή σας και τα όνειρά σας.

Η μάχη για το 3D

Τελικά ο δρόμος προς το οικιακό 3D φαίνεται να είναι μακρύς και γεμάτος δυσκολίες, όπως λέει και ο ποιητής, εν ολίγοις θα γίνει μεγάλη μάχη στην αγορά συσκευών Audio-Video αλλά και στο Hollywood. Βέβαια, αυτό δεν το υποθέτουμε απλά, αλλά το αναφέρουμε επίσημα, καθώς πληροφορηθήκαμε για το τι μας περιμένει διά στόματος Tim Page της Sony Europe. Ουσιαστικά, δεν αντέξαμε την αγωνία, τις απορίες και τις ερωτήσεις των αναγνωστών μας, οπότε σπεύσαμε να στείλουμε ένα πληρέστατο ερωτηματολόγιο στις μεγάλες εταιρείες του χώρου που καταπιάνονται με το σπορ του 3D, ήτοι Sony, Philips, Panasonic. Περιμέναμε εναγωνίως τις απαντήσεις όλων, ειδικά δε της Panasonic, που, ως η μαμά της τεχνολογίας, έχει τον τελευταίο λόγο, ωστόσο απάντηση έστειλε (ή πρόφτασε να στείλει έως την ώρα που γράφονται αυτές οι αράδες) μόνο ο Tim Page της Sony.
Έχουμε και λέμε λοιπόν: Η Sony (ενδεχομένως και όλες οι εταιρείες του χώρου) θα υιοθετήσει το σύστημα με ενεργά πολωτικά γυαλιά (active shutter glasses), καθώς αυτό επιτρέπει τον καλύτερο συγχρονισμό πηγής –προβολικού– ματιών, και ως εκ τούτου «διατηρεί» την εικόνα 3D στη μέγιστη ανάλυση 1080p του υλικού. Εντάξει, αυτό το «μυριστήκαμε» και στην πρόσφατη IFA ,όπου τα οκτώ από τα δέκα setup είχαν στηθεί με ενεργά γυαλιά (με ασύρματη επικοινωνία μεταξύ τηλεόρασης και γυαλιών) και ελάχιστα με παθητικά γυαλιά (χωρίς αισθητήρα επικοινωνίας).
Ωστόσο, στην ερώτηση περί διαθεσιμότητας προϊόντων 3D (τηλεοράσεις, προβολείς, πηγές) η απάντηση υπήρξε ένα ξερό 2010... προφανώς γιατί τα πράγματα είναι ακόμα πολύ ρευστά, ως προς την προδιαγραφή (και του BD Forum και του HDMI) που θα πρέπει να ενσωματώσουν οι αυριανές συσκευές 3D.
Μάλιστα σε ξεχωριστή ερώτηση περί του 3D roadmap, η απάντηση ήταν απλά Confidential regarding 3D roadmap!! (Τα δύο θαυμαστικά του Tim Page και όχι δικά μας.) Ωστόσο, οι πληροφορίες που μας δόθηκαν στην IFA περί της προδιαγραφής 3D του Blu-ray επιβεβαιώθηκαν και λογικά αναμένεται έως το τέλος του έτους να υπάρξει στανταρισμένη προδιαγραφή Blu-ray 3D και μέσα στο 2010 να πάρουμε στα χέρια μας δισκάκια Blu-ray με τρισδιάστατο υλικό. Έως εδώ όλα ωραία και καλά, καθώς σε μερικούς μήνες θα μπορούμε να απολαμβάνουμε στην άνεση του καθιστικού μας τρισδιάστατες ταινίες υψηλής ευκρίνειας.
Ωστόσο, στην ερώτηση περί των συνδέσεων μεταξύ των συσκευών 3D πήραμε την αφοπλιστική απάντηση: All linked HDMI 1.4. Στην ερώτηση αν πρέπει να αγοράσουμε ένα πλήρες σύστημα 3D από το μηδέν (κάτι που ελπίζαμε και παρακαλάγαμε να γλιτώσουμε) επίσης πήραμε τη «φρικιαστική» απάντηση: Yes...
Πάει περίπατο, λοιπόν, η συμβατότητα που ελπίζαμε να έχουμε στα υπάρχοντα συστήματά μας, έστω και σε στερεοσκοπική ανάλυση χαμηλότερη του 1080p, και μάλιστα δεν χρειάζεται μόνο να αγοράσουμε νέο Home Cinema αλλά και να ξηλώσουμε τα υπάρχοντα HDMI 1.3.
Πάντως σε πρόσφατη δήλωσή του, ο Μαρκ Ζοράντι, πρόεδρος της Disney, ανέφερε ξεκάθαρα ότι θα περάσουν δύο με πέντε χρόνια έως τη στιγμή που θα δούμε να κυκλοφορούν συσκευές 3D στην αγορά του Home Cinema. Αν ο Ζοράντι αναφέρεται στο αρχικό λανσάρισμα των συσκευών ή στην τελική τους εμπορική αποδοχή, ο χρόνος θα το δείξει. Πάντως αυτή η δήλωση αντικρούει τη δήλωση της Disney περί τίτλων 3D Blu-ray εντός του 2010. Ίδωμεν.

Δοκιμάζοντας τα νερά

Ταινίες standard def και Hi-Def, ταινίες σε δίσκους DVD, σε δίσκους Blu-ray, σε σκληρούς δίσκους, από το τοπικό δίκτυο, από το Internet, από το iTunes, από το Netflix, από το Playstation Store (σύντομα), ταινίες πειρατικά κατεβασμένες από το rapidshare και από torrent. Ουφ, τα κάλυψα όλα; Μάλλον όχι. Όχι, γιατί η πρόσφατη συμφωνία της Paramount με την Kingston έχει ως αποτέλεσμα την εμπορική διάθεση ταινιών και σε μνήμες USB. Εκεί όμως που περιμέναμε το σωστό προϊόν, ήτοι μια μνήμη 64GB που να χωρά την πλήρη ταινία όπως αυτή είναι αποθηκευμένη στο Blu-ray (άντε 32GB με κομμένα τα έξτρα για να χωράει), αυτό που θα πάρουμε είναι μια μνημούλα 4GB που βέβαια έχει χώρο για την έκδοση της ταινίας σε στάνταρτ ανάλυση. Και μάλιστα όχι απλά στάνταρτ ανάλυση, αλλά και –λογικά– χαμηλότερη από αυτή του DVD, καθώς τα 4GB είναι χωρητικότητα ακόμα χαμηλότερη από αυτήν ενός διπλής στρώσης DVD. Η αρχή θα γίνει με την ταινία «Transformers 2: Revenge of the Fallen», και εμείς ας πούμε ότι δεχόμαστε καλόπιστα τη συνεργασία Paramount-Kingston αναμένοντας η τιμή να είναι αντίστοιχη του προϊόντος. Ωστόσο, η τιμή του πρώτου Kingston 4GB Data Traveler USB με αποθηκευμένη την ταινία θα είναι (κρατηθείτε) 30 δολάρια, τη στιγμή που η διπλή σπέσιαλ έκδοση της ταινίας σε DVD κάνει 20 δολάρια και μια μνημούλα 4GB όχι παραπάνω από 10 δολάρια. Στο άθροισμα καλά τα κατάφεραν, λοιπόν, οι δύο εταιρείες, καθώς 20 συν 10 μας κάνει 30, ωστόσο το προϊόν που προσφέρουν δεν είναι εμπορικά ελκυστικό για τον καταναλωτή, τη στιγμή μάλιστα που στο Internet μπορεί κάποιος να βρει και να κατεβάσει τζάμπα την DVD εκδοχή της ταινίας, αλλά και την Blu-ray εκδοχή της ταινίας και σε .mkv και πλήρως ασυμπίεστη (δηλαδή ολόκληρο το Blu-ray). Ας ελπίσουμε ότι η Kingston και η Paramount «δοκιμάζουν τα νερά» και εάν πιάσει το εγχείρημα θα αποφασίσουν να μας δώσουν το σωστό προϊόν, ήτοι μεγάλης χωρητικότητας μνήμες με την ταινία αποθηκευμένη σε φορμά υψηλής ευκρίνειας.

Το PS3 αποκτά Netflix streaming

Μετά το X-Box 360, αρκετά Blu-ray Player από την LG και τη Samsung, αλλά και την ίδια τη Sony, ήρθε και η σειρά του Playstation 3 να αποκτήσει πρόσβαση στην υπηρεσία movie streaming του Netflix. Ωστόσο, το PS3 θα χρειάζεται ένα δίσκο που οι ενδιαφερόμενοι συνδρομητές θα παραλάβουν από το Netflix, ώστε να μπορεί η γνωστή κονσόλα να συνδεθεί με τους server του Netflix. Ουσιαστικά, η επικοινωνία μεταξύ του PS3 και του Netflix θα πραγματοποιείται μέσω της δυνατότητας BD Live της συσκευής, οπότε εμείς εδώ και τώρα βγαίνουμε αληθινοί στις προβλέψεις μας περί της χρήσης του BD Live για αναπαραγωγή ταινιών σε πραγματικό χρόνο. Οι φήμες περί της επιλογής της πλατφόρμας BD Live και όχι της άμεσης επικοινωνίας του browser του PS3 με το Netflix, λόγω κάποιας αποκλειστικής συμφωνίας μεταξύ του Netflix και της Microsoft, δεν έχουν επιβεβαιωθεί. Ωστόσο, το σημαντικό στοιχείο της υπόθεσης είναι το ότι η πρόσβαση δεν απαιτεί τη συνδρομή των 50 δολαρίων ετησίως που απαιτεί η σύνδεση του X-Box 360 με το Netflix. Έτσι, οι εννέα εκατομμύρια χρήστες Playstation 3 αποκτούν μονομιάς πλήρη πρόσβαση στους 17.000 τίτλους που διαθέτει το Netflix, δημιουργώντας τη μεγαλύτερη εγκατεστημένη βάση δεδομένων βασιζόμενη στην υπηρεσία BD Live. Όλα αυτά βέβαια στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ενώ εμείς της ευρωπαϊκής πλευράς ελπίζουμε οι εξελίξεις στην Αμερική να επιφέρουν τις αντίστοιχες εξελίξεις και εδώ, όπως λόγου χάρη η αναμενόμενη αγορά ή ενοικίαση ταινιών από το Playstation Network.