ΤΙ ΤΡΕΧΕΙ ΜΕ ΤΑ 3D;

Στην αρχή ήμουν πολύ δύσπιστος. Παρ’ όλο που είχα δει διάφορες επιδείξεις, δεν πίστευα ότι το 3D θα ήταν τώρα κοντά έτοιμο για να φτάσει στα σπίτια μας. Και αυτό δεν αφορά μόνο στα μηχανήματα – αφορά κυρίως στα προγράμματα. Κάτι όμως οι τεχνολογικές εξελίξεις, κάτι η πίεση που νιώθουν οι κατασκευαστές από τις πεσμένες πωλήσεις, κάτι η πίεση που νιώθει το Χόλιγουντ από τις πιο άδειες αίθουσες, ξαφνικά όλοι έχουν αρχίσει να μιλάνε για τα 3D λες και θα τα έχουμε αύριο στα σπίτια μας. Σιγά, ρε παιδιά, εδώ ακόμη δεν έχουμε ξεφορτωθεί το παλιό καλό Standard Definition – PAL/NTSC, που ήδη ξεπέρασε την ηλικία συνταξιοδότησης. Στο εξωτερικό βέβαια οι εκπομπές HD είναι πολλές, ενώ στην Αμερική εδώ και κάτι μήνες έχουν σταματήσει εντελώς οι εκπομπές SD. Από αυτό όμως μέχρι το να μιλάμε για το 3D η απόσταση είναι τεράστια. Εκτός… Εκτός και η κουβέντα για το 3D βαστήξει όσο η κουβέντα για το HDTV – δηλαδή 30 χρόνια!
Τα γεγονότα πάντως σήμερα είναι τα εξής: Πρώτον, το 3D, με διάφορες μεθόδους, είναι τεχνολογικά εφικτό σε πολύ καλή ποιότητα, τόσο για την κινηματογραφική αίθουσα όσο και για το σπίτι μας. Και, όταν λέμε τεχνολογικά εφικτό, δεν εννοούμε μόνο την ποιότητα, εννοούμε και το κόστος. Δεύτερον, τόσο οι κατασκευαστές μηχανών όσο και οι παραγωγοί προγραμμάτων το θέλουν σαν τρελοί. Η τελευταία τρισδιάστατη παραγωγή του James Cameron, το «Avatar», είναι ένα ορόσημο που δείχνει τι μπορεί να παραχθεί σήμερα, αν υπάρχει η βούληση. Τρίτον, όλα αυτά απέχουν τόσο πολύ από τη βιομηχανική παραγωγή εκατομμυρίων κομματιών όσο αποδείχθηκε ότι απείχε η HDTV το 1992, όταν στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης υποτίθεται ότι θα είχαμε την επίσημη έναρξη του συστήματος στην Ευρώπη.
Υπάρχει βέβαια και ένα τέταρτο ενδεχόμενο που οποιοσδήποτε σοφός άνθρωπος πρέπει να βάλει στο μυαλό του: Μπορεί τελικά το 3D να μην «περπατήσει», να μη γίνει αποδεκτό από τον κόσμο, τουλάχιστον στην τρέχουσα μορφή του. Τα πολλά αποτυχημένα τεχνολογικά συστήματα του παρελθόντος, όπως οι βιντεοδίσκοι βινυλίου ή η αναλογική τηλεόραση υψηλής ευκρίνειας, μας οδηγούν σε αυτή την πιθανότητα. Μπορεί δηλαδή οι τρέχουσες τεχνολογίες να μην προκαλέσουν την αίσθηση που αναμένεται στο κοινό και να μην υιοθετηθούν, μέχρι να έλθει μια άλλη τεχνολογία που να κάνει τη διαφορά. Όπως το Laserdisc σερνόταν μέχρι να έλθει το DVD. Και σε ό,τι αφορά τα 3D, η τελική λύση είναι γνωστή: πρόκειται για την ολογραφική προβολή με Laser, χωρίς γυαλιά και χωρίς οθόνες. Αυτό όμως είναι ακόμη πολύ μακριά, γι’ αυτό και οι σημερινές τεχνολογίες έχουν μια σημαντική ευκαιρία να μας κερδίσουν.
Από τι θα εξαρτηθεί η επιτυχία; Από τρία πράγματα: Περιεχόμενο, περιεχόμενο και περιεχόμενο. Όσο καλά και αν είναι τα μηχανάκια, όσο φτηνά και να τα κάνουν οι γίγαντες της τεχνολογίας, αν το μόνο που θα μπορούμε να δούμε πέντε δέκα ή εκατό ταινίες, όπως ήταν στα LaserDisc, τότε ο κόσμος θα γυρίσει το κεφάλι αλλού. Εντάξει, υπάρχουν και οι επερχόμενες βιντεοκάμερες 3D που υποτίθεται ότι θα γράφουν τις δικές μας ζωές σε 3D, άρα θα έχουμε και δικό μας περιεχόμενο – αλλά ποιος θα πάρει σύστημα 3D για να βλέπει κυρίως τις δικές του ταινίες;
Με λίγα λόγια, αγαπητοί αναγνώστες, ενημερωνόμαστε για το 3D, βλέπουμε όλα τα demo που μπορούμε (μερικά θα δίνονται και μέσω Internet σε όλους), αλλά από κει και πέρα περιμένουμε να δούμε ποιος θα κάνει το βήμα και θα φτιάξει πολλά προγράμματα. Όσο για τη λύση με τις δικές μας λήψεις σε βιντεοκάμερες 3D, γιατί όχι – το ομολογώ ότι με γαργαλάει η ιδέα να τραβάω 3D και να τα παίζω στην οικογένεια. Αυτό όμως θα το κάνω σε μια μικρή εγκατάσταση και θα αφήσω το μεγάλο σύστημά μου όπως είναι…

Ο μάγος των remote control

Το ότι ζηλεύω τρελλά το Harry Potter και τους φίλους του που με μια απλή (αλλά αποφασιστική) κίνηση του μαγικού τους ραβδιού και την προφορά μιας (συνήθως απλής) λατινικής λέξης επιτυγχάνουν τα πάντα, το έχω δηλώσει επανειλημμένα. Ειδικά χθες το βράδυ που κατέβασα από το rapidshare το DVD Rip της τελευταίας ταινίας της σειράς (Harry Potter and the Half Blood Prince), για ακόμα μια φορά αναστέναξα που ο κόσμος αυτός είναι παραμυθένιος και όχι πραγματικός. Ωστόσο, η εταιρεία The Wand Company ανέλαβε να δώσει και σε εμάς τους Harry Potterόπληκτους μια γεύση από τη μαγεία που βιώνουν οι μαθητές του Hogwarts School of Magic, κατασκευάζοντας ένα προγραμματιζόμενο τηλεχειριστήριο ακριβώς όμοιο με το ραβδί των μάγων.
Εξάλλου το Wand (όπως απλά ονομάζεται το ασυνήθιστο χειριστήριο της εταιρείας) δεν διαθέτει κουμπιά (αλλιώς τι μαγικό ραβδάκι θα ήταν), αλλά μπορεί να «μάθει» 12 διαφορετικούς υπέρυθρους κώδικες (από τα χειριστήρια του συστήματός μας), οι οποίοι αντιστοιχούν σε συγκεκριμένες κινήσεις του χρήστη.
Η δυσκολία στην προκειμένη περίπτωση της χρήσης του Wand Remote (εκτός από το γεγονός ότι τα παιδιά της οικογένειας θα θέλουν να το αρπάξουν για να παίξουν τους μάγους, φωνάζοντας με ευχαρίστηση «Cruciatus»), είναι η απομνημόνευση από το χρήστη του συγκεκριμένου gesture που αντιστοιχεί στην κάθε προγραμματισμένη λειτουργία.
Θεωρώ, όμως, ότι κάτι τέτοιο δεν θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο μετά την κατάλληλη εξάσκηση, ενώ, ούτως ή άλλως, ο κάθε «μάγος» του Home Cinema θα προγραμματίσει το μαγικό ραβδί του με κινήσεις που έχουν λογική. Λόγου χάρη, η αύξηση της στάθμης του ήχου θα είναι μια δεξιόστροφη κίνηση και η μείωση μια αριστερόστροφη, η αλλαγή track μια οριζόντια, κοφτή δεξιά ή αριστερά κ.ο.κ. Μάλιστα, για να διευκολυνθεί η διαδικασία εκμάθησης και προγραμματισμού των διαφορετικών κινήσεων που αντιστοιχούν στην κάθε λειτουργία, το μαγικό ραβδί εκπέμπει ένα διαφορετικό χρωματικό κώδικα (από το ενσωματωμένο χρωματιστό LED) και μια δόνηση κάθε φορά που ο χρήστης επιτυγχάνει να επαναλάβει σωστά μια συγκεκριμένη κίνηση. To μήκους 14 ιντσών Wand remote control είναι ήδη διαθέσιμο από την ιστοσελίδα της εταιρείας (http://thewandcompany.com/) στην τιμή των 50 λιρών Αγγλίας ή 83 δολαρίων, και εγώ δηλώνω ευθαρσώς εδώ και τώρα ότι σε λίγες ημέρες θα ελέγχω τις συσκευές του συστήματός μου με το μαγικό ραβδάκι του Harry Potter.

Toy Story: Το 3D and beyond

Γενιές και γενιές μικρών (και μεγάλων για να πούμε την αλήθεια) μεγάλωσαν και ωρίμασαν κινηματογραφικά με τις αριστουργηματικές ταινίες animation της Pixar, όπως τα θρυλικά Toy Story. Η πρώτη ταινία (Toy Story) έκανε πρεμιέρα το 1995 και ουσιαστικά εγκαινίασε τη «νέα εποχή» στις ταινίες animation, όντας τόσο πρωτοποριακή –τεχνολογικά, σκηνοθετικά και σεναριακά– τότε, όσο η Χιονάτη του Walt Disney to 1937. Ακολούθησε το εξίσου επιτυχημένο Toy Story 2, που προβλήθηκε το 1999, ενώ το Toy Story 3 αναμένεται στις κινηματογραφικές αίθουσες προς το δεύτερο εξάμηνο του 2010 (18 Ιουνίου στην Αμερική). Ουσιαστικά το πρώτο Toy Story εγκαινίασε τη χρυσή εποχή στο animation, αλλά και αποτέλεσε την κινηματογραφική πρεμιέρα της Pixar (που ως γνωστόν ανήκει στον Steve Jobs), ανοίγοντας ουσιαστικά το δρόμο για την εξέλιξη και την ωρίμανση του είδους. Εξάλλου δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι αν ζούσε ο Walt Disney (καθώς η Pixar ανήκει πλέον στα Walt Disney Studios), κυριολεκτικά θα καμάρωνε για τα αριστουργήματα που ξεπηδούν από τη διάσημη εταιρεία animation.
Αυτή τη στιγμή, λοιπόν, το πιο φιλόδοξο project των Disney/Pixar (πέρα από το remaster των τίτλων της Disney, για τη σειρά Blu-ray Platinum Edition) αποτελεί η μετατροπή των τριών ταινιών Toy Story σε 3D. Η έκδοση 3D του πρώτου Toy Story είναι ουσιαστικά έτοιμη και θα προβληθεί στην Αμερική έως το τέλος του χρόνου, ενώ το Toy Story 2 3D έχει προγραμματιστεί να προβληθεί στην Αμερική στο πρώτο τρίμηνο του 2010.
Ουσιαστικά, ενώ το Toy Story 3 κατασκευάστηκε ευθύς εξαρχής για το κινηματογραφικό φορμά του 3D, τα Toy Story και Toy Story 2 μετατράπηκαν μέσω ειδικής επεξεργασίας σε πανίσχυρους υπολογιστές, όπου για την εικόνα του αρχικού υλικού δημιουργήθηκε ακόμα μια δεύτερη εικόνα, που ουσιαστικά είναι αυτή που θα βλέπει το δεύτερο μας μάτι μέσω των ειδικών πολωτικών γυαλιών 3D. Χρειάστηκαν τέσσερις μήνες διαρκούς επεξεργασίας, ώστε το υλικό των δύο πρώτων Toy Story να γίνει συμβατό με τις σημερινές μεθόδους επεξεργασίας ψηφιακού υλικού στην Pixar, ενώ μετά χρειάστηκαν ακόμη έξι μήνες ανά ταινία για τη μετατροπή του Toy Story και Toy Story 2 στις τρισδιάστατες τους εκδόσεις. Μπορεί, λοιπόν, το κυρίως βάρος της υπόθεσης 3D να έπεσε στον James Cameron και στην ταινία Avatar (και βέβαια στη δημιουργό της τεχνολογίας Panasonic), ωστόσο η απόφαση της Pixar για τα Toy Story 3D επιβεβαιώνει ότι και η Disney πιστεύει ακράδαντα ότι το μέλλον του κινηματογράφου (αλλά και της οικιακής ψυχαγωγίας) είναι πέραν πάσης αμφιβολίας τρισδιάστατο.

Η πρώτη τηλεόραση 3D έτοιμη προς πώληση

Στην πρόσφατη IFA πραγματικά δεν χορταίναμε να χαζεύουμε τα διάφορα setup 3D με τηλεοράσεις και προβολείς, ειδικά δε αυτά της Panasonic, που ως «μαμά» του φορμά 3D για τα οικιακά δεδομένα είχε να επιδείξει πολλά θαυμαστά πράγματα. Πολλοί ήταν βέβαια αυτοί που έσπευσαν να αμφισβητήσουν την εμπορική βιωσιμότητα ενός τέτοιος εγχειρήματος, λέγοντας ότι «τα έχουμε ξαναδεί αυτά εδώ και πολλά χρόνια και πάντα σε πειραματική φάση μένουν». Ωστόσο στην έκθεση Ceatec στην Ιαπωνία (έκθεση αντίστοιχη για τη χώρα με την αμερικάνικη CES) η Panasonic διέψευσε (για ακόμα μια φορά) όλους τους άπιστους Θωμάδες. Ουσιαστικά, η εταιρεία απέχει ελάχιστα από την τελική εμπορική διάθεση της 3D 50άρας Plasma της, η οποία έως τη CES στις αρχές του 2010 θα διαθέτει ταμπελάκι τιμής και θα πωλείται στα ιαπωνικά καταστήματα. Εκτός βέβαια από την 50άρα, στην επερχόμενη CES θα δούμε και 46 και 42 ιντσών 3D Plasma από την Panasonic, ενώ στην Ceatec τρισδιάστατα setup με τηλεοράσεις είχαν επίσης στήσει η Hitachi, η Sharp, η Toshiba και η Sony. Ωστόσο, η Panasonic εδώ και τώρα έχει ουσιαστικά έτοιμες τις τηλεοράσεις προς εμπορική διάθεση (παρ’ ότι η αντίστοιχη προδιαγραφή Blu-ray Forum/HDMI Organization δεν έχει στανταριστεί), ενώ οι ανταγωνίστριες εταιρείες αναλώνονται σε δικαιολογίες και προβληματισμούς σχετικά με το αν η τεχνολογία «θα πιάσει» εμπορικά.

Toshiba: Η τηλεόραση του αύριο σήμερα

Αποφασισμένη να κερδίσει το χαμένο (τεχνολογικό και εμπορικό) έδαφος του HD-DVD, η Toshiba σπεύδει να μας δώσει εδώ και τώρα μια γενναία γεύση από την τηλεόραση του αύριου. Ο λόγος περί της νέας προσθήκης στη σειρά Regza, της 55άρα, 55Χ1. Το δημιούργημα της Toshiba τρέχει στα 240Hz και υιοθετεί LED backlight με εξελιγμένο local dimming με 512 ανεξάρτητα ελεγχόμενες περιοχές, εκτοξεύοντας το λόγο αντίθεσης στο 5.000.000:1. Ωστόσο, το καυτό κατασκευαστικό σημείο της εν λόγω τηλεόρασης δεν είναι το LED backlight και ο στρατοσφαιρικός λόγος αντίθεσης, αλλά ο πανίσχυρος 64μπιτος επεξεργαστής Cell (ναι, σαν αυτόν του PS3) που υιοθετεί στο τμήμα επεξεργασίας βίντεο. Ο επεξεργαστής αυτός επιφορτίζεται με τη βελτιστοποίηση της ποιότητας εικόνας σε απόλυτα επίπεδα, ενώ επιπλέον δίνει στη συσκευή τη δυνατότητα να υποστηρίζει HD Web browser, και βέβαια δικτύωση DLNA. Και οι εκπλήξεις δεν σταματούν εδώ. Η εξωτερική συσκευή η οποία συνοδεύει την 55X1 ενσωματώνει, εκτός από τον υπερ-επεξεργαστή Cell, και ένα σκληρό δίσκο χωρητικότητας 3TB, που δίνει τη δυνατότητα για time shift με χρονικό εύρος έως και 26 ώρες, ή την ταυτόχρονη εγγραφή και την ταυτόχρονη προβολή έως και οκτώ διαφορετικών προγραμμάτων. Ηχητικά η τηλεόραση συμπληρώνεται από μια φινετσάτη soundbar με επτά μονάδες που τοποθετείται στο κάτω τμήμα της οθόνης. Η σούπερ Toshiba παρουσιάστηκε πρόσφατα στην έκθεση Ceatec στην Ιαπωνία και η εμπορική της διάθεση θα αρχίσει εκεί την 1η Δεκεμβρίου και θα κοστίζει 1.000.000 γεν (περίπου 11.000 δολάρια). Η Toshiba προβλέπει να πωλούνται στην Ιαπωνία γύρω στα 1.000 κομμάτια 55Χ1 έως το 2010 που η τηλεόραση θα κυκλοφορήσει στην Αμερική και στην Ευρώπη. Βέβαια, τα σχέδια της μεγάλης ιαπωνικής εταιρείας για τηλεοράσεις που θα εκμεταλλεύονται την ασύλληπτη επεξεργαστική ισχύ του Cell processor δεν σταματούν στην 55άρα 55Χ1. Μελλοντικά θα δούμε τηλεοράσεις 3D, αλλά και υλοποιήσεις με ανάλυση 4K x 2K, που θα μετατρέπουν την ανάλυση του σήματος 1080p σε ανάλυση 3840x2160.
Εμείς βέβαια είχαμε την ευκαιρία (το προνόμιο ουσιαστικά) να πάρουμε μια γενναία γεύση από τη μαγεία της Toshiba 55X1 στην πρόσφατη IFA, όπου υπό μορφή πρωτοτύπου η τηλεόραση μας παρουσιάστηκε από τους ανθρώπους της Pioneer (και της ελληνικής αντιπροσωπείας) κεκλεισμένων των θυρών. Αυτό που είδαμε δύσκολα περιγράφεται με λέξεις, καθώς η εικόνα της Toshiba πραγματικά ξεπερνά τις σημερινές τηλεοπτικές υλοποιήσεις. Οι μαύρες μπάρες πάνω και κάτω από το κάδρο 2.35:1 δεν ξεχώριζαν από το μαύρο πλαίσιο της συσκευής, στοιχείο που αποδεικνύει ότι το 5.000.000:1 του λόγου αντίθεσης αποτελεί πραγματικό και όχι «κατασκευασμένο» τεχνικό χαρακτηριστικό, ενώ τα χρώματα και η ζωντάνια της εικόνας αντίστοιχα μας άφησαν άφωνους. Άντε να δούμε πότε θα απολαύσουμε τη «θαυματουργή» 55X1 και στην ευρωπαϊκή αγορά.

Έρχεται το Windows Touch Pack

Ένα άγγιγμα θα σας πείσει

Πριν από κάμποσο καιρό ο Bill Gates παρουσίαζε το Microsoft Surface, ένα εντυπωσιακό concept προϊόντος το οποίο χειριζόμασταν αποκλειστικά με την αφή – κάτι σαν το λειτουργικό του iPhone για κανονικό υπολογιστή. Το πλήρωμα του χρόνου φαίνεται ότι έφτασε, οπότε οι βασικότερες λειτουργίες του Surface βρίσκουν το δρόμο προς τα σπίτια μας. Με την κυκλοφορία των Windows 7 θα διατεθεί ένα ειδικό add-on για όσους έχουν οθόνη αφής multitouch, γνωστό και ως Touch Pack, με το οποίο ανοίγουν νέοι δρόμοι για την καθημερινή αλληλεπίδρασή μας με τους υπολογιστές στο σπίτι ή στο γραφείο. Θα μπορούμε να διαχειριστούμε φωτογραφίες, βίντεο, χάρτες, εφαρμογές 3D, ακόμα και τον Internet Explorer με τις άκρες των δαχτύλων μας. Ήδη πολλοί από τους κατασκευαστές υπολογιστών έχουν μπει στο παιχνίδι και λανσάρουν σχετικά προϊόντα. H HP είναι εδώ και κάμποσο καιρό πρωτοπόρος σε αυτή την αγορά με τη σειρά Touchsmart, μια οικογένεια προσωπικών υπολογιστών που ενσωματώνονται σε μια οθόνη LCD με δυνατότητα αφής. Διαθέτει εντελώς δικό του interface, το οποίο έχει αναπτύξει η ίδια η HP, αλλά, όπως φαίνεται, δεν θα δυσκολευτεί να προσαρμοστεί και στα δεδομένα των Windows 7. Στο χορό πρόσφατα μπήκε και η Sony, ανακοινώνοντας την κυκλοφορία των Vaio L Series που ακολουθούν ακριβώς την ίδια φιλοσοφία. Τα πρώτα μοντέλα θα διαθέτουν 24αρα οθόνη αφής LCD Χ-Black, η οποία θα εκμεταλλεύεται πλήρως τις δυνατότητες Touch των Windows 7. H πλοήγηση ανάμεσα στα φωτογραφικά άλμπουμ, τα βίντεο και οι απλές εργασίες στα Windows θα πραγματοποιούνται με απλά αγγίγματα στην οθόνη που θυμίζουν καθημερινές κινήσεις, όπως το ξεφύλλισμα ενός περιοδικού, το τράβηγμα ή την περιστροφή αντικειμένων κ.ο.κ. Ως καθαρόαιμα Hi-End PC διαθέτουν Blu-ray και τηλεκοντρόλ ώστε να προσφέρουν πλήρες πακέτο οπτικοακουστικής ψυχαγωγίας. Επίσης, αναλογικές και HDMI εισόδους, ώστε να συνδέσετε πάνω τους κάθε είδους συσκευή, από το PS3 μέχρι το δορυφορικό σας δέκτη. Όπως όλα δείχνουν, η τάση για το χειρισμό συσκευών μέσω της αφής ξεφεύγει από τα στενά όρια των φορητών συσκευών και πλέον εισέρχεται δυναμικά στους υπολογιστές. Λέτε να συμβεί το ίδιο και με τις τηλεοράσεις και άλλα AV προϊόντα; Ίδωμεν…