Οπτική ίνα σε δύο εκατομμύρια ελληνικά σπίτια στην επόμενη πενταετία; Δεν γελάμε!
Ξεπέρασαν το ένα εκατομμύριο οι ευρυζωνικές συνδέσεις DSL στα τέλη της περασμένης χρονιάς, πράγμα θεάρεστο, που σημαίνει ότι 20-30% των ελληνικών σπιτιών έχει μόνιμη σύνδεση στο Internet, μοιραζόμενη σύνδεση σε όλους τους υπολογιστές του σπιτιού, φτηνή τηλεφωνία και ίσως υψηλές ταχύτητες 12-24Mbps. Το πρόβλημα με το «ίσως» είναι ότι η ταχύτητα που τελικά φτάνει στο σπίτι μας είναι μεταβλητή, άλλοτε υψηλή και άλλοτε χαμηλότερη, ανάλογα με τις συνθήκες του παρόχου στην περιοχή μας. Κατά κανόνα, η ταχύτητα μεταβάλλεται πολύ από ώρα σε ώρα, από μέρα σε μέρα και από μήνα σε μήνα. Αυτό μπορεί να οφείλεται στην αύξηση των συνδρομητών, όταν δεν ακολουθείται από ανάλογη αύξηση των επενδύσεων υποδομής – είτε επειδή ο πάροχος ή/και το όλο σύστημα καθυστερεί είτε επειδή δεν θέλει να κάνει τις επενδύσεις για διάφορους λόγους. Στην πράξη η ταχύτητα της σύνδεσης πολύ συχνά δεν επαρκεί για μετάδοση τηλεόρασης, άλλοτε επαρκεί μόνο αν δεν δουλεύει το τηλέφωνο την ίδια ώρα, ενώ άλλοτε δουλεύει η τηλεόραση αλλά σέρνεται το Internet.
Σε όλα αυτά υπάρχει η απόλυτη λύση: Οπτική ίνα στα σπίτια (Fiber To The Home ή FTTH), που χαλαρά μπορεί να μας δώσει 100Mbps –εύκολα και πολύ παραπάνω–, κι αυτό με πολύ μικρό κόστος επενδύσεων σε εξοπλισμό για τους παρόχους. Βεβαίως, υπάρχει το κόστος του τελευταίου χιλιομέτρου, το σκάψιμο στους δρόμους προκειμένου να φτάσει η ίνα στα σπίτια μας. Εδώ όμως υπάρχουν δύο νέα στοιχεία: Πρώτα πρώτα, η διαδικασία σκαψίματος έχει εξελιχτεί πάρα πολύ, έπειτα από πολλά χιλιόμετρα σκαψίματος σε πάρα πολλές χώρες του κόσμου, και είναι σήμερα πολύ πιο φτηνή και εύκολη απ’ ό,τι ήταν πριν από είκοσι χρόνια. Ακόμη και στην Αθήνα τα σκαψίματα που έγιναν και γίνονται είναι πολλά (όχι μόνο για καλώδια αλλά και για φυσικό αέριο και άλλα) και έδειξαν ότι το έργο και εφικτό είναι και λογικό κόστος έχει. Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι υπάρχουν οι κοινοτικές χρηματοδοτήσεις, δεδομένου ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θεωρεί το «οδικό δίκτυο» των δεδομένων εξίσου σημαντικό με το οδικό δίκτυο της αρχαίας Ρώμης. Ο υπουργός Μεταφορών κ. Χατζηδάκης, σε ομιλία του τον περασμένο μήνα είπε: «Μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια φιλοδοξούμε να φτάσουμε τις οπτικές ίνες σε τουλάχιστον δύο εκατομμύρια σπίτια και την ευρυζωνικότητα σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Το συνολικό κόστος εκτιμάται στα 2,5 δισ. ευρώ». Πριν αρχίσετε να κουνάτε το κεφάλι με αμφιβολία, σκεφτείτε ότι οι συνδέσεις DSL μέσα σε τρία χρόνια ξεπέρασαν το 1.000.000. Όλα μπορεί να γίνουν, αρκεί να υπάρχουν τα λεφτά και η θέληση, και τα λεφτά φαίνεται ότι υπάρχουν, ενώ για τη θέληση δεν έχουμε λόγο να αμφιβάλουμε.
Ας σκεφτούμε τώρα τι μπορεί να σημαίνει ένα καλώδιο 100Mbps στο σπίτι μας – δηλαδή μια σύνδεση με το Internet με τις ταχύτητες που έχουμε σήμερα στα περισσότερα τοπικά δίκτυα LAN. Πρώτον, η μετάδοση τηλεόρασης είναι παιχνιδάκι, και μάλιστα και σε υψηλή ανάλυση και με ταχύτατη απόκριση στις αλλαγές. Ακόμη, είναι απόλυτα εφικτή η μετάδοση πολλών ανεξάρτητων προγραμμάτων ταυτόχρονα, δηλαδή άλλο πρόγραμμα στο σαλόνι, άλλο στο παιδικό δωμάτιο, άλλο στο δωμάτιο των παππούδων (στο DSL μετά βίας περνάει ένα κανάλι). Δεύτερον, ο δρόμος για τηλεοπτικά προγράμματα κατ’ επιλογή ανοίγει διάπλατος. Γιατί να γράφετε στο βίντεο το σίριαλ που δεν μπορείτε να παρακολουθήσετε την ώρα που εκπέμπεται; Το τρέχον επεισόδιο, όπως και όλα τα προηγούμενα, θα είναι διαθέσιμο από το κανάλι για να το κατεβάσετε όποτε εσείς θέλετε. Τρίτον, αν όλα τα σπίτια έχουν αυτή τη θεϊκή ίνα, δεν υπάρχει περιορισμός συχνοτήτων και μπορεί να προσφέρονται στα σπίτια μας όχι δέκα ή εκατό αλλά 100.000 κανάλια, για όλα τα ενδιαφέροντα και σε όλες τις γλώσσες. Αυτό θα σημάνει τη σημαντική μείωση της απήχησης των μεγάλων καναλιών, αφού ο κόσμος θα ξοδεύει το χρόνο του σε περισσότερα και μικρότερα κανάλια. Όσοι έχετε Nova θα διαπιστώσατε ότι αφιερώνετε πολύ λιγότερο χρόνο στα κανάλια Free To Air. Στην Αμερική η μείωση θεαματικότητας των μεγάλων καναλιών έχει ήδη ρίξει δραματικά το διαφημιστικό έσοδό τους και προξενεί μεγάλες ανατροπές. Τέταρτον, αν όλες οι ταινίες, όλα τα μουσικά προγράμματα, όλα τα ντοκιμαντέρ, όλα τα games και όλα αυτά που μας ενδιαφέρουν έρχονται στην οθόνη μας με ένα κλικ, ποιος θα συλλέγει δισκάκια; Άρα, αντίο στα CD, DVD και, λίγο αργότερα, αντίο και στα BD. Πέμπτον, όταν έχεις ταχύτητα τοπικού δικτύου στο Internet, γιατί να έχεις μεγάλους αποθηκευτικούς δίσκους στο σπίτι ή στην επιχείρηση; Απλά, θα νοικιάζεις χώρο κάπου στο συννεφάκι του Internet, δεν θα έχεις τον μπελά της συντήρησης – και σαν δώρο τα αρχεία θα σου είναι προσιτά σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη! Και όλα τα προηγούμενα είναι αυτά που είναι άμεσα ορατά σήμερα – στην πράξη θα δούμε δεκάδες άλλες μικρότερες ή μεγαλύτερες ανατροπές.
Δεν ξέρω για σας, πάντως εγώ είμαι σίγουρος ότι τα Blu-ray που ξεκίνησα να μαζεύω θα είναι η τελευταία μου συλλογή – μετά τα βινύλια, τα CD, τα VHS, τα Laserdisc και τα DVD. Και ακόμη, αισθάνομαι πως ο σέρβερ με τη χωρητικότητα των 15 Tera που φτιάχνω για το σπίτι μάλλον θα είναι ο προτελευταίος μου. Από εκεί και πέρα, όλοι οι παραγωγοί και οι πάροχοι οπτικοακουστικών προγραμμάτων πρέπει να κάνουν γρήγορα τα κουμάντα τους, αλλιώς τους περιμένουν μέρες χειρότερες από αυτές που περνά η φωνογραφία. Διότι βεβαίως, εδώ και χιλιάδες χρόνια, «τα πάντα ρει», μόνο που σε λίγο θα «ρει» μέσα από οπτική ίνα!
