Hi-Def Blog

Επιτέλους, σωστό 3D
Είχα αρχίσει, λοιπόν, να απογοητεύομαι από τη νέα γενιά τηλεοράσεων 3D, καθώς όλο κάτι περίμενα από τις νέες συσκευές και δεν το έβρισκα σε αυτές. Οι πρώτες διδάξασες της Samsung, οι πρώτες τηλεοράσεις 3D της παγκόσμιας και της ελληνικής αγοράς, με προβλημάτισαν κατά την αναπαραγωγή 3D, καθώς το διαβόητο crosstalk (η μια εικόνα που μπαίνει μέσα στην άλλη) ήταν ορατό σε όλες τις περιπτώσεις. Όχι ενοχλητικό, και χωρίς να δημιουργεί πρόβλημα, όπως ζαλάδα, κόπωση ή κάτι άλλο σοβαρό, εντούτοις ήταν σε όλες τις περιπτώσεις ορατό, αφαιρώντας την τελευταία σταγόνα απόλαυσης από τη θέαση 3D. Η δε Panasonic, η οποία είναι η εφευρέτρια του Full HD 3D και υποστηρίζει σθεναρά την τεχνολογία plasma (μάλιστα δεν βγάζει συσκευές 3D στις LED σειρές της), έλυσε το πρόβλημα του crosstalk, καθώς η απόκριση του πάνελ της είναι σαφώς πιο γρήγορη (ουσιαστικά αστραπιαία) από αυτήν των συμβατικών πάνελ LCD με οπίσθιο φωτισμό LED. Ωστόσο, ως plasma, η συγκεκριμένη τηλεόραση (μιλάμε για την TX-P50VT20) υποφέρει από το γνωστό πρόβλημα των plasma, ήτοι τη μειωμένη φωτεινότητα, οπότε σε λειτουργία 3D που φοράμε τα «σκούρα» γυαλιά η φωτεινότητα μειώνεται δραστικά. Η παρακολούθηση της Panasonic σε 3D είναι μεν μια μοναδική εμπειρία, καθώς η τηλεόραση διατηρεί την ευκρίνεια, τα χρώματα και (σε μεγάλο βαθμό) τη δυναμική περιοχή της εικόνας αναλλοίωτες, ωστόσο το φως πραγματικά δεν φτάνει. Έτσι, είχα μείνει με τον ευσεβή πόθο της τηλεόρασης 3D που θα είχε υψηλή φωτεινότητα, απουσία crosstalk και δεν θα υπέφερε από flicker, στοιχείο που επίσης ταλαιπωρεί την Panasonic, αλλά όχι σε ενοχλητικό βαθμό. Όταν πρωτοείδα τα χαρακτηριστικά της LG LX9500 με τα 400Hz, τον LED οπίσθιο φωτισμό (Full και όχι Edge LED) και τις 240 περιοχές local dimming, ένα φωτάκι άναψε στο μυαλό μου. «Κάτι καλό παίζει εδώ, συλλογίστηκα» και περίμενα πώς και πώς την άφιξη ενός από τα μοντέλα της σειράς LX9500 στα εργαστήριά μας. Κατέφτασε, λοιπόν, η 47LX9500 και οφείλω να ομολογήσω (πλήρης παρουσίαση, τεχνική περιγραφή και μετρήσεις στη στήλη Επαφές του τρέχοντος τεύχους) ότι δεν περίμενα να δω τέτοια εικόνα 3D από συσκευή που βρίσκεται ακόμα στην πρώτη γενιά της τεχνολογίας. Έλεγα (συνήθως αυτό συμβαίνει με όλες τις τεχνολογίες) ότι το «καλό 3D» από τηλεόραση θα το δω με τις συσκευές της δεύτερης γενιάς, οι οποίες λογικά θα έρθουν εντός της ερχόμενης χρονιάς. Ωστόσο, η LG 47LX9500 αποτέλεσε τη μεγάλη έκπληξη, αποδίδοντας εκπληκτικά και σε 2D (με μαύρο και χρώματα plasma και υψηλή φωτεινότητα, κοφτερή ευκρίνεια και άψογη κίνηση LED LCD) αλλά και σε 3D. Μάλιστα, οι εκπλήξεις ήρθαν στην ιδιαίτερα απαιτητική λειτουργία 3D, όπου η LG έβαλε τα γυαλιά στις έως τώρα προσπάθειες των ανταγωνιστικών εταιρειών. Λίγο ο «σωστός» φωτισμός LED, με Full LED διάταξη και 240 περιοχές local dimming, λίγο ο εξαιρετικά υψηλός λόγος αντίθεσης που προκύπτει από αυτόν, λίγο η υψηλή φωτεινότητα που εγγενώς παρέχει η τεχνολογία LCD, πολύ η οδήγηση του πάνελ στα 400Hz (200Hz από το scaler και 200Hz από το scannig backlight), το αποτέλεσμα είναι συγκλονιστικό. Ένα πράγμα θα σας πω: Στο «Monsters vs Aliens», που θεωρούσα έως τώρα μέτρια ταινία 3D, με περιορισμένο βάθος, πραγματικά «έπαθα πλάκα». Στη χαρακτηριστική σκηνή, στην οποία ο κακός εξωγήινος έχει απαγάγει την ηρωίδα, και με το ακτινοπίστολο ανά χείρας, την οδηγεί στην άδοξη της μοίρα, με τις έως τώρα συσκευές 3D (Samsung και Panasonic) απλά βλέπαμε τα τρία στοιχεία (εξωγήινος, ηρωίδα, ακτινοπίστολο) στο ίδιο επίπεδο και εντός της οθόνης. Με την LG 47LX9500 έγινε η μεγάλη ανατροπή 3D και δημιουργήθηκαν ξάφνου τρία διαφορετικά επίπεδα: αυτό της ηρωίδας που είναι πίσω από γυαλί, αυτό του κακού εξωγήινου που είναι στο επίπεδο του γυαλιού της οθόνης και αυτό του ακτινοπίστολου που βγαίνει, επιτέλους, ξεκάθαρα έξω από την οθόνη. Μάλιστα, τη στιγμή που άπλωσα το χέρι να ακουμπήσω το πιστόλι κατάλαβα ότι η τεχνολογία 3D στις τηλεοράσεις μόλις ενηλικιώθηκε. Στα δε δισκάκια με φυσικά γυρίσματα 3D, ο Στάθης πραγματικά έβαλε τις φωνές από το ρεαλισμό της απεικόνισης 3D. Και φανταστείτε ότι ακόμη δεν έχουμε δει τις υλοποιήσεις της Sony, της Philips και της Toshiba, ούτε την κορυφαία υλοποίηση C9000 της Samsung. Ίδωμεν.

Plasma 3D versus LCD 3D
Και με την έλευση της LG 47LX9500 που μας έδειξε το καλύτερο 3D που έχουμε δει έως τώρα από τηλεόραση, αλλά και το μοναδικό «χορταστικό» 3D που επίσης έχουμε δει έως τώρα από τηλεόραση, πολλά ερωτήματα μας γεννήθηκαν. Γιατί οι plasma υποφέρουν από τόσο μειωμένη φωτεινότητα, όταν λειτουργούν σε 3D, και γιατί οι LED LCD χάνουν ελάχιστα σε φως, τη στιγμή που για τη θέαση 3D φοράμε τα ίδια σκούρα γυαλιά; Γιατί το crosstalk κάνει την εμφάνισή του ακόμη και στις πανγρήγορες plasma, ενώ σε ένα μοντέλο που «χρονίζει» την εικόνα του στα 400Hz, όπως η προαναφερθείσα LG, ως διά μαγείας εξαφανίζεται; Το πρώτο ερώτημα το παιδέψαμε ομολογουμένως πολύ, έως τη στιγμή που μας έκανε κλικ ότι το φως μιας τηλεόρασης LCD μειώνεται ελάχιστα όταν περνά μέσα από τα active shutter glasses, καθώς είναι ήδη πολωμένο φως (από τα πολωτικά φίλτρα της οθόνης) που αντίστοιχα περνά από ένα δεύτερο πολωτικό φίλτρο. Άρα, όποια φωτεινή πληροφορία περάσει από το πολωτικό φίλτρο της οθόνης LCD θα περάσει και από το αντίστοιχο πολωτικό φίλτρο των active shutter glasses. Εντάξει, υπάρχει κάποια πτώση φωτεινότητας, ωστόσο, από ό,τι έχουμε δει έως σήμερα, είναι από πολύ μικρή έως αμελητέα. Στις plasma όμως αυτό δεν υφίσταται, η φωτεινή πληροφορία που παράγεται εξ ορισμού δεν είναι πολωμένη, οπότε τα σκούρα ενεργά γυαλιά πραγματικά ρίχνουν πάρα πολύ τα διαθέσιμα nits. Όσο για το θέμα του crosstalk, φαίνεται ότι τα 400Hz της LG πραγματικά κάνουν τη διαφορά, καθώς σε κανένα πλάνο, ακόμη και τα πλέον απαιτητικά, δεν παρατηρήσαμε ίχνος crosstalk, πουθενά δεν μπλέχτηκε η εικόνα του ενός ματιού με την εικόνα του άλλου. Νομίζω δε ότι δεν υπάρχει πιο κατάλληλη στιγμή για να επιχειρήσουμε να μαζέψουμε όλες τις τηλεοράσεις 3D της αγοράς, για ένα 3D shoot out έως τελικής πτώσης, κάτι που θέλω να πιστεύω ότι θα καταστεί εφικτό (από πλευράς διαθεσιμότητας συσκευών) στο επόμενο τεύχος μας.