Hi-Def Blog

Το Rapidshare τρελάθηκε
Τι παίζει με το Rapidshare; Τώρα τελευταία οι τύποι έχουν τρελαθεί εντελώς. Πριν από λίγο καιρό (τέλη Ιουνίου) άλλαξαν τον τρόπο χρέωσης στο μαγαζί τους, από χρονοχρέωση σε ένα κράμα ογκοχρονοχρέωσης, παρουσιάζοντας μια νέα μονάδα χρήματος, το rapid. Επιπλέον, έκοψαν τα κίνητρα στους uploader, με αποτέλεσμα αυτοί να ετοιμάζονται να αναχωρήσουν προς άλλες πολιτείες (τουτέστι εταιρείες file sharing). Και αν οι ανεβαστήρες (ελληνιστί uploader) σταματήσουν να ανεβάζουν υλικό στο Rapidshare, ποιος ο λόγος να παραμείνουν εκεί και οι κατεβαστήρες (όλοι εμείς οι downloader δηλαδή), αφού δεν θα υπάρχει υλικό για να κατεβάσουν; Γιατί μη μου πείτε ότι όλοι εσείς οι πελάτες του Rapidshare το χρησιμοποιείτε μόνο πολιτικώς ορθά (ήτοι για να αποθηκεύετε υλικό του οποίου διαθέτετε τα πνευματικά δικαιώματα και το μοιράζεστε μόνο με τους φίλους σας). Όλοι κατεβάζετε μετά μανίας υλικό κλόπιραϊτ. Οι αλλαγές στο Rapidshare ταρακούνησαν για τα καλά τη σχετική κοινότητα (uploader και downloader). Οι αντιδράσεις υπήρξαν άμεσες και πολλές, μεταφέροντας τον πανικό των πελατών του Rapidshare και στο ίδιο, το οποίο αντέδρασε αλλάζοντας εκ νέου τους όρους χρήσης, μπερδεύοντας ακόμη περισσότερο τον κόσμο. Μετά το απίστευτο κράξιμο που (ξανα)φάγανε οι του Rapidshare άλλαξαν για μία ακόμη φορά τους όρους χρήσης. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές οι χρήστες του Rapidshare είναι μπερδεμένοι και δεν γνωρίζουν τι (νέα φαεινή ιδέα) θα τους ξημερώσει. Είναι όλοι τους φανερά δυσαρεστημένοι και σαφώς περιμένουν να δουν σε ποια ανταγωνιστική εταιρεία File Sharing θα πάνε οι uploader για να πάνε και αυτοί. Ήδη πολλές νέες σειρές και ταινίες δεν ανεβαίνουν στο Rapidshare και ο κόσμος τις βρίσκει στο Megaupload, στο Hotfile κ.λπ. Τώρα γιατί οι του Rapidshare αυτοκτόνησαν, την περίοδο που όλα τους πήγαιναν πολύ καλά (μάλιστα, πριν από λίγο καιρό είχαν κερδίσει στα αμερικανικά δικαστήρια μια σημαντική υπόθεση πνευματικών δικαιωμάτων), παραμένει μυστήριο. Επισήμως η θέση τους είναι ότι αναγκάζουν τους uploader να φύγουν, ώστε να μην υπάρχουν υπόνοιες ότι υποθάλπουν την πειρατεία(!). Όσο για τις αλλαγές στον τρόπο χρέωσης των υπηρεσιών τους, αυτές γίνονται προς το όφελος των πελατών τους. Το τελευταίο μπορεί εν μέρει να ισχύει, (το νέο σύστημα σαφώς ευνοεί όσους κάνουν μικρή χρήση των υπηρεσιών της εταιρείας, αλλά καθιστά πανάκριβη την εντατική χρήση), όμως εφαρμόστηκε με τέτοιο τρόπο που έχει τρομοκρατήσει τους χρήστες, ακόμη και εκείνους που ωφελούνται από τις αλλαγές. Η ουσία είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια το Rapidshare, λειτουργώντας στις παρυφές της νομιμότητας, απέφερε τεράστια κέρδη στους ιδιοκτήτες του. Κέρδη που αποκόμισε βοηθώντας τους πελάτης του να ανταλλάσσουν «πειρατικά» αρχεία. Τώρα ξαφνικά αποφάσισαν να γίνει νόμιμο, όχι μόνο στους τύπους (όπου πάντα ήταν), αλλά και στην ουσία, αποθαρρύνοντας το διαμοιρασμό «πειρατικού» υλικού. Επιπλέον, εφαρμόζοντας την καινούργια πολιτική χρέωσης, προσπαθεί να μειώσει την κίνηση στους σέρβερ του. Αν επιμείνει στη νέα πολιτική, το σίγουρο είναι ότι σύντομα η κίνηση στους σέρβερ του θα πέσει κατακόρυφα. Το ίδιο όμως και ο αριθμός των συνδρομητών (οι οποίοι θα στραφούν σε άλλο μαγαζί), άρα και τα έσοδα. Επομένως, είτε οι ιδιοκτήτες του Rapidshare χόρτασαν χρήμα και αποφάσισαν να πάψουν να ζουν στην κόψη του ξυραφιού, προσαρμόζοντας το μαγαζί τους προς το νομιμότερο (αλλά και λιγότερο προσοδοφόρο), είτε εκτίμησαν λάθος τη θέση ισχύος που (νόμιζαν ότι) είχαν στην αγορά. Θεωρούν ίσως ότι με τις νέες αλλαγές ο κόσμος θα τους ακολουθούσε, όπως τους ακολούθησε όταν πριν από δύο χρόνια μείωσαν σημαντικά το όριο των GB που μπορούσες να κατεβάσεις τη μέρα. Ο κόσμος όμως δεν τους ακολούθησε και άρχισαν οι κινήσεις πανικού. Και βέβαια αυτό που διώχνει τον κόσμο από το Rapidshare δεν είναι τα Rapid, αλλά η έλλειψη νέου υλικού. Το Rapidshare έγινε μεγάλο, χάρη στην πολιτική ανταμοιβής των uploader του, οι οποίοι, ανεβάζοντας υλικό, εξασφάλιζαν δωρεάν συνδρομή στην υπηρεσία. Μια ευφυής πολιτική που με μηδενικό κόστος συσσώρευε στο Rapidshare υλικό, το οποίο προσέλκυε τους επί πληρωμή συνδρομητές. Τώρα πλέον αυτό δεν ισχύει, τη στιγμή που ο ανταγωνισμός όχι μόνο προσφέρει δωρεάν συνδρομές στους uploader, αλλά σε πολλές περιπτώσεις μέχρι και ζεστό χρήμα! Αποφάσισε, λοιπόν, να συνταξιοδοτηθεί πρόωρα το Rapidshare; Μάλλον ναι.

Οι Αμερικανοί έχουν τρελαθεί προ πολλού
Καλά τους λένε μπάτσους του πλανήτη. Αφού, λοιπόν, εξόντωσαν τους πειρατές μέχρι τελευταίου στη χώρα τους (γνωστή και ως home of the free!), οι φίλοι μας οι Αμερικανοί αποφάσισαν να σώσουν και τον πλανήτη ολόκληρο. Από τους πειρατές φυσικά. Όχι τους Σομαλούς. Τους ψηφιακούς. Και, όπως επιβάλλουν τη Δημοκρατία παγκοσμίως, αποφάσισαν να μας επιβάλλουν να πληρώνουμε και να ξαναπληρώνουμε αδρά για κάθε ψηφιακό αρχείο (βίντεο, μουσικής, λογισμικού κ.λπ.) made in USA. Σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Joe Biden κήρυξε πριν από λίγες μέρες τον πόλεμο κατά της διεθνούς πειρατείας αμερικανικών προϊόντων (κατά πώς η προηγούμενη κυβέρνηση των ΗΠΑ είχε κηρύξει τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας ένα πράμα). Πλέον, η αμερικανική κυβέρνηση προσπαθεί να κλείσει τα πειρατικά site σε όλο τον πλανήτη, με κάθε τρόπο. Από τις προσφιλείς στους (αθεράπευτα δικομανείς) Αμερικανούς μηνύσεις μέχρι στις επίσημες και ανεπίσημες (ο νοών νοείτω) πιέσεις στις κυβερνήσεις κρατών που δεν κυνηγούν όσο πρέπει (για τα αμερικανικά συμφέροντα) την πειρατεία. Υπ’ αριθμόν 1 εχθρός είναι φυσικά η Κίνα, με αδιαμφισβήτητο νούμερο 2 τη Ρωσία και τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες να ακολουθούν κατά πόδας. Ήδη αμερικανικές κυβερνητικές υπηρεσίες έχουν κλείσει πολλά site που διανέμουν ταινίες (με download ή streaming), με διάφορες μεθόδους, τις οποίες η αμερικανική κυβέρνηση φιλοδοξεί να εφαρμόσει και σε αντίστοιχα site του εξωτερικού. Προσωπικά, το βλέπω δύσκολο να καταφέρει να επιβληθεί στις κυβερνήσεις κρατών κραταιών όπως η Κίνα και η Ρωσία, αλλά στις διάφορες μπανανίες-δορυφόρους της τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα. Τη μεγαλύτερη προσπάθεια την κάνουν οι Αμερικανοί για να προστατέψουν τα προϊόντα του Χόλιγουντ (του επίσημου προπαγανδιστή της αμερικανικής κουλτούρας και τρόπου ζωής), καθώς και τα προϊόντα λογισμικού υπολογιστών, ενώ ακολουθεί η μουσική βιομηχανία (ή ό,τι τέλος πάντων απόμεινε από αυτή). Πέρα από την προστασία των ψηφιακών προϊόντων, τα οποία αντιγράφονται και διανέμονται αστραπιαία μέσω του Διαδικτύου, ο πόλεμος που κήρυξε η αμερικανική κυβέρνηση κατά της πειρατείας αφορά και στα υλικά προϊόντα τα οποία καταπατούν πατέντες κατοχυρωμένες από αμερικανικές εταιρείες, τις γνωστές μας μαϊμούδες. Είναι πραγματικά ενδιαφέρον, αλλά και μάλλον προβλέψιμο (καθώς οι πρακτικές και ο τρόπος σκέψης των Αμερικανών είναι γνωστές) το τι θα συμβεί στη διάρκεια του συγκεκριμένου πολέμου. Το σίγουρο είναι ότι, αν καταφέρουν να μας κόψουν το downloading ταινιών, δεν θα αρχίσουμε μαζικά να αγοράζουμε DVD και (αδικαιολόγητα ακριβά) Blu-ray, σε εποχή οικονομικής κρίσης, ούτε θα ανοίξουν ξανά τα βιντεοκλάμπ (τα οποία κλείνουν το ένα μετά το άλλο, θυμίζοντας μέρες της δεκαετίας του ‘90). Κάτι άλλο θα βρούμε, ενώ στο κάτω κάτω, μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς το ανούσιο και προπαγανδιστικό Χόλιγουντ.